มะม่วงชนิดนี้ มีหลักฐานว่าพระยาศรีสุนทรโวหาร หรือ (น้อย อาจารยางกูร) ได้บรรยายไว้ในกาพย์ยานี 11 เมื่อปี พ.ศ.2427 ถึง “มะม่วงพราหมณ์ขายเมีย” บทนี้ว่า
“มะม่วงพราหมณ์ขายเมียนี้ ดูท่วงทีรสขยัน เมียรักดังชีวันยังถูกขายจ่ายอำพา” กาพย์บทนี้ หมายถึง รสชาติความอร่อยของมะม่วงทำให้พราหมณ์ยังต้องยอมขายเมียตัวเองเพื่อเอาเงินไปซื้อมะม่วงมากิน
ดอก ออกเป็นช่อที่ปลายยอด แต่ละช่อประกอบด้วยดอกย่อยขนาดเล็กจำนวนมาก ดอก เป็นสีเหลืองนวล มีกลิ่นหอม “ผล” รูปกลมรี ผลโตเต็มที่น้ำหนักเฉลี่ยระหว่าง 3-4 ผล ต่อ 1 กิโลกรัม ผลดิบสีเขียว รสชาติเปรี้ยวปนหวานและมัน ฝานจิ้มพริกเกลือป่นหรือน้ำปลาหวาน อร่อยไม่แพ้มะม่วงกินดิบทั่วไป ผลสุกสีเหลือง เนื้อในสีเหลืองอมส้ม หวานหอมไม่เละ ไม่มีเสี้ยน เมล็ดเล็กบาง ความหวานวัดได้ถึง 19.2 องศาบริกซ์ ติดผลปีละครั้งตามฤดูกาล